Złote kopuły nad Elblągiem

Dzięki tej realizowanej inwestycji, w ostatnim czasie wzrosło zainteresowanie samym Elblągiem (niem. Elbing). Wielu z niejakim niedowierzaniem i zdziwieniem raptem dowiaduje się, że zniszczone w wyniku działań wojennych (II wojna światowa), elbląskie Stare Miasto zostało po wojnie niemal do końca wyburzone, a zabytkowe cegły przewiezione koleją na odbudowę Warszawy.

Po II wojnie światowej w mieście, a raczej, w znacznej większości, w jego okolicach, zostali osiedleni deportowani w 1947 r. w wyniku akcji „Wisła” Ukraińcy grekokatolicy. Przywiązani do swojej tradycji, głęboko wierzący dawni mieszkańcy Galicji niezwykle dotkliwie odczuwali brak możliwości uczestniczenia w liturgiach w tradycyjnych świątyniach. Własnej cerkwi społeczność doczekała się dopiero na początku lat 80-tych ubiegłego wieku. Jej rolę do dzisiaj pełni dawna kaplica cmentarna, zbudowana na początku XX w. przy nieistniejącym już ewangelicko-augsburskim kościele św. Anny w Elblągu (aktualnie znajduje się w tym miejscu park miejski im. Romualda Traugutta).

Dzisiaj grekokatolicy Elbląga kończą budowę nowoczesnej świątyni zaprojektowanej przez Romana Lewosiuka. Znajduje się ona w odległości ok. 0,5 km na północ od użytkowanej aktualnie. Jej bryła, zwieńczona złotymi kopułami, wkomponowana we współczesną zabudowę, to nowa jakość architektoniczna miasta.


bt